ค้นหางานศิลปกรรม
ฐานข้อมูลศิลปกรรมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
พระหริหระ
| ประเภทงานศิลปะ | ประติมากรรม |
|---|---|
| ที่อยู่ | พิพิธภัณฑ์แห่งชาติ |
| จังหวัด/เมือง | จาการ์ตา |
| รัฐ/แขวง | ชวา ตะวันตก |
| ประเทศ | อินโดนีเซีย |
| พิกัดภูมิศาสตร์ ค่าองศาทศนิยม | Lat : -6.176944 Long : 106.821944 |
| ประวัติการสร้าง | - |
|---|---|
| ลักษณะทางศิลปกรรม | ลักษณะสำคัญของประติมากรรมชวาภาคตะวันออก คือ ที่แผ่นหลังประดับด้วย “ใบบัว”จำนวนมาก ซึ่งถือเป็นลักษณะเฉพาะของสมัยนี้ นอกจากนี้ ประติมากรรมยังถูกตกแต่งด้วยสร้อยเพชรพลอยและอุบะจนเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นที่ตาบ กรรเจียกเพชรพลอย สร้อยยัชโญปวีตไข่มุกที่มีอุบะห้อยจนเต็ม รวมถึงเข็มขัดที่ประดับด้วยไข่มุกและอุบะห้อยจนเต็มที่เช่นกัน |
| ยุค | ประวัติศาสตร์ |
| สมัย/รูปแบบศิลปะ | ชวาภาคตะวันออก |
| อายุ | พุทธศตวรรษที่ 16-20 |
| ศาสนา | พราหมณ์-ฮินดู |
| ศาสนา/ความเชื่อที่เกี่ยวข้อง | ในสมัยชวาภาคตะวันออก ศาสนาฮินดูทุกนิกายและศาสนาพุทธได้รวมกันเป็นหนึ่งเดียว จึงทำให้พระศิวะ พระวิษณุและพระพุทธเจ้ารวมถึงพระโพธิสัตว์สามารถปรากฏกายในเทวาลัยหลังเดียวกันได้ กระบวนการดังกล่าวยังทำให้เกิดความนิยมพระหริหระขึ้นในระยะนี้ด้วย |
| งานศิลปะที่เกี่ยวข้อง | ลักษณะทางประติมานวิทยาของพระหริหระในสมัยชวาภาคตะวันออก คือ มีสี่กร โดยส่วนมากถือของถือตามอย่างพระวิษณุ เช่น จักร สังข์ คทา แต่พระหัตถ์หนึ่งกลับถือลูกประคำตามแบบพระศิวะ |
| รูปแบบลิขสิทธิ์ | Attribution-NonCommercial-NoDerivs (CC BY-NC-ND) |
|---|---|
| เจ้าของสิทธิ์ | ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) |
| วันที่จัดทำข้อมูล | 2015-07-00 |
| ผู้จัดทำข้อมูล | เชษฐ์ ติงสัญชลี |