พระเจ้าเก้าตื้อ

พระเมืองแก้วโปรดเกล้าฯให้หล่อพระเจ้าเก้าตื้อในปี พ.ศ. 2047 เพื่อเป็นพระพุทธรูปประธานในวิหารวัดพระสิงห์ แล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2053 แต่เมื่อหล่อเสร็จไม่สามารถชะลอเข้าเมืองได้ จึงอัญเชิญจากสถานที่หล่อไปประดิษฐานยังพระอุโบสถวัดบุปผา รามหรือวัดสวนดอก มีการถวายมหาทานและมีการฉลองพระพุทธรูป

หล่อสำริด

ประกาศขึ้นทะเบียนในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 52 ตอนที่ 75 วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2478

พระพุทธรูปองค์นี้ประทับนั่งขัดสมาธิราบ แสดงปางมารวิชัย พระพักตร์รูปไข่ ขมวดพระเกศาเล็ก อุษณีษะทรงสูง รัศมีเป็นเปลวไฟค่อนข้างสูง พระเนตรหรี่เหลือบต่ำ พระโอษฐ์แย้ม พระหนุเป็นปม พระวรกายสมส่วน ครองจีวรห่มเฉียง ชายสังฆาฏิแผ่นใหญ่ยาวถึงพระนาภีปลายแตกเป็นเขี้ยวตะขาบ ประทับนั่งบนฐานหน้ากระดานเกลี้ยง

ตัวอย่างพระพุทธรูปศิลปะล้านนาขนาดใหญ่ที่ยังมีสภาพสมบูรณ์

ชายสังฆาฏิแผ่นใหญ่เป็นลักษณะที่พบมากในพระพุทธรูปที่สร้างขึ้นในรัชกาลของพระเมืองแก้ว และพบได้ทั่วไปในศิลปะอยุธยา แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของศิลปะอยุธยาในศิลปะล้านนา

1. พระพุทธสิหิงค์ พระที่นั่งพุทไธสวรรย์ กรุงเทพมหานคร ตัวอย่างพระพุทธรูปที่แม้จะไม่ปรากฏประวัติการสร้างแต่จากรูปแบบแล้วน่าจะสร้างขึ้นในรัชกาลเดียวกันเพราะปรากฏการทำชายสังฆาฏิแผ่นใหญ่เช่นเดียวกัน

2. พระพุทธรูปปางมารวิชัย พระที่นั่งพุทไธสวรรย์ กรุงเทพมหานคร ตัวอย่างของพระพุทธรูปที่มีพุทธศิลป์เช่นเดียวกับพระเจ้าเก้าตื้อและมีจารึกที่ฐานระบุปีที่สร้าง คือ พ.ศ. 2040 แสดงว่าสร้างขึ้นในรัชกาลของพระเมืองแก้วเช่นกัน

ศักดิ์ชัย สายสิงห์. พระพุทธรูปในประเทศไทย : รูปแบบ พัฒนาการ และความเชื่อของคนไทย. กรุงเทพฯ: ภาควิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2556.

รัตนปัญญาเถระ, พระ. ชินกาลมาลีปกรณ์. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร, 2552.