ตำหนักพระพุทธโฆษาจารย์

สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยพระเพทราชาเพื่อถวายแด่พระอาจารย์ของพระองค์

ประกาศขึ้นทะเบียนโบราณสถานในราชกิจจานุเบกษาเล่ม 52 ตอนที่ 75 วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2478

ตำหนักพระพุทธโฆษาจารย์เป็นอาคารก่ออิฐถือปูนสองชั้น แผนผังสี่เหลี่ยมผืนผ้า ชั้นล่างมีประตูทางเข้าอยู่ทางด้านสกัด ส่วนผนังแปรเป็นช่องหน้าต่างซึ่งก่อด้านบนแบบทรงโค้งแหลม ชั้นบนมีบันไดทางขึ้นอยู่ทางผนังแปร มีช่องหน้าต่างเรียงรายทุกด้าน หลังคาเครื่องไม้มุงด้วยกระเบื้อง

ตำหนักพระพุทธโฆษาจารย์เป็นตัวอย่างของอาคารหลังคาคลุมสมัยอยุธยาตอนปลายที่สมบูรณ์และสำคัญแห่งหนึ่ง นอกจากนี้จิตรกรรมที่อยู่ภายในยังเป็นงานช่างสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลายที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งเช่นกัน

ศิลปากร, กรม. ทะเบียนโบราณสถาน. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร, 2532.

สันติ เล็กสุขุม. ศิลปะอยุธยา งานช่างหลวงแห่งแผ่นดิน. กรุงเทพฯ : เมืองโบราณ, 2542.