| ประวัติการสร้าง | ปราสาทจาเกียว เป็นปราสาทที่ตั้งอยู่กลางเมืองสิงหปุระ เมืองหลวงสมัยมิเซิน A1 เป็นปราสาทที่อุทิศให้กับพระศิวะแต่พังทลายลงนานแล้ว อย่างไรก็ตาม ประติมากรรมที่ถูกค้นพบจากปราสาทแห่งนี้ถือว่ามีความหลากหลายมาก ทั้งประติมากรรมรูปคนเต้นรำและและสัตว์ต่างๆที่กำลังเคลื่อนไหว |
|---|
| ลักษณะทางศิลปกรรม | เนื่องด้วยอิทธิพลแบบอินเดียชวาได้เข้ามามีบทบาทอีกครั้งหนึ่งในศิลปะมิเซิน A1 ด้วยเหตุนี้ ประติมากรรมบุคคลในศิลปะมิเซิน A1 จึงมีลักษณะอ่อนช้อย พระพักตร์มีพระเนตรไม่โปน ไม่มีพระมัสสุ พระโอษฐ์บางตามแบบอินเดียชวา การทรงผ้าคาดวงโค้งเองก็เป็นลักษณะที่นิยมในศิลปะอินเดียและชวามาก่อน |
|---|
| ยุค | ประวัติศาสตร์ |
|---|
| สมัย/รูปแบบศิลปะ | มิเซิน A1 |
|---|
| อายุ | พุทธศตวรรษที่ 15 |
|---|
| ศาสนา | พราหมณ์-ฮินดู |
|---|
| ลัทธิ/นิกาย | ไศวนิกาย |
|---|
| ศาสนา/ความเชื่อที่เกี่ยวข้อง | ฐานที่ประดับประติมากรรมนักเต้นรำและนักดนตรีนี้ เคยเป็นฐานประดิษฐานศิวลึงค์ นักเต้นรำและนักดนตรีเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าพระศิวะเองก็ทรงเป็นเจ้าแห่งการเต้นรำและดนตรีด้วย ดังที่ทรงมีพระนามว่า “ศิวนาฏราช” และ “”วีณาธร” |
|---|
| งานศิลปะที่เกี่ยวข้อง | นางนักเต้นรำนี้ แสดงท่าทางที่นิยมสำหรับการเต้นรำในเอเชียอาคเนย์ คือ ท่าจตุระ ส่วนนักดนตรีนั้นก็ดีดพิณวีณาอันเป็นพิณแบบอินเดียที่ปรากฏเสมอๆในศิลปะเอเชียอาคเนย์ก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 |
|---|
