พระศากยสิงห์

ไม่ปรากฏประวัติการสร้าง แต่ตามประวัติระบุว่าเดิมอยู่ที่เมืองเชียงแสน ก่อนจะอัญเชิญมายังวัดเบญจมบพิตรฯ

หล่อสำริด

พระพุทธรูปองค์นี้ประทับนั่งขัดสมาธิเพชร แสดงปางมารวิชัย พระพักตร์กลม ขมวดพระเกศาใหญ่ อุษณีษะทรงสูง ยอดอุษณีษะเป็นตุ่มกลมคล้ายดอกบัวตูม พระเนตรเปิดมองตรง พระโอษฐ์แย้ม พระหนุเป็นปม พระวรกายไม่อวบอ้วนมาก ครองจีวรห่มเฉียง ชายสังฆาฏิสั้นเหนือพระถันปลายแตกเป็นเขี้ยวตะขาบ ประทับนั่งบนฐานบัวคว่ำบัวหงายในผังแปดเหลี่ยมซึ่งหล่อติดกับพระพุทธรูป

ตัวอย่างพระพุทธรูปแบบสิงห์หนึ่ง ซึ่งอัญเชิญมาจากเมืองเชียงแสน ซึ่งมีรูปแบบศิลปะสามารถกำหนดอายุอยู่ในพุทธศตวรรษที่ 21

จากหลักฐานจารึกที่ฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัย วัดพระเจ้าเม็งราย จังหวัดเชียงใหม่ซึ่งมีรูปแบบเดียวกัน มีการระบุชื่อเรียกพระพุทธรูปองค์นี้ว่า “พระพุทธสิหิงค์” ทำให้สามารถสันนิษฐานได้ว่า รูปแบบพระพุทธรูปแบบสิงห์หนึ่งในความเข้าใจของคนล้านนาน่าจะหมายถึงพระพุทธสิหิงค์

1. พระพุทธรูปปางมารวิชัย วัดพระเจ้าเม็งราย จังหวัดเชียงใหม่ ตัวอย่างสำคัญของพระพุทธรูปแบบสิงห์หนึ่งที่มีจารึกระบุชื่อ “พระพุทธสิหิงค์” ชื่อผู้สร้างและปีที่สร้างชัดเจน สามารใช้เป็นตัวอย่างในการกำหนดอายุพระพุทธรูปในยุคสมัยเดียวกันแต่ไม่มีจารึกได้

2. พระพุทธรูป “พระมังรายเจ้า” วัดชัยพระเกียรติ จังหวัดเชียงใหม่ ตัวอย่างพระพุทธรูปแบบสิงห์หนึ่งในยุคหลังที่แม้จะยังสืบทอดงานจากยุคก่อนแต่ฝีมทอช่างกลับไม่งามเท่า

ศักดิ์ชัย สายสิงห์. พระพุทธรูปในประเทศไทย : รูปแบบ พัฒนาการ และความเชื่อของคนไทย. กรุงเทพฯ: ภาควิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2556.

มูลนิธิเบญจมบพิตร. พระพุทธรูปที่พระระเบียงพระอุโบสถวัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิเบญจมบพิตร, 2543.

ศักดิ์ชัย สายสิงห์. “พระพุทธสิหิงค์คือพระพุทธรูปขัดสมาธิเพชรในศิลปะล้านนา” ศิลปวัฒนธรรม, 26,2 (ธันวาคม 2547): 94 – 99.