ทับหลังแบบถาลาบริวัต

ไม่ปรากฏหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับประวัติการสร้าง

ทับหลังมีสภาพชำรุดแตกหักออกเป็นสองชิ้น ที่ขอบด้านข้างทั้งสองแกะสลักเป็นรูปมกรหันหน้าเข้าหากันแล้วคายวงโค้งที่ประกอบด้วยวงโค้งด้านละหนึ่งวง ภายในวงโค้งนั้นเรียบไม่มีลวดลายมาประดับ ส่วนขอบวงโค้งทั้งด้านบนและล่างประดับแนวลูกประคำ ภายใต้วงโค้งเป็นลายพวงอุบะที่มีช่อกลางใหญ่ที่สุดห้อยสลับกับลายพวงมาลัยที่มีลายใบไม้สามเหลี่ยมอยู่ภายใน บริเวณที่วงโค้งแต่ละข้างมาบรรจบกัน ปรากฏรูปครุฑยุดนาคอยู่ภายในวงกลมรูปเหรียญ ครุฑนั้นมีหน้าเป็นมนุษย์ และปรากฏเฉพาะใบหน้าและลำตัวเท่านั้น

ทับหลัง (หรือหน้าบัน) ชิ้นนี้เป็นหนึ่งในตัวอย่างของทับหลังที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดในดินแดนไทย สะท้อนให้เห็นว่าภาคตะวันออกมีความสัมพันธ์กับวัฒนธรรมเขมรมาแล้วตั้งแต่แรกเริ่มสมัยประวัติศาสตร์

1. ทับหลังแบบถาลาบริวัต พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระนคร กรุงเทพฯ

2. ทับหลังแบบถาลาบริวัต วัดทองทั่ว จันทบุรี

สมิทธิ ศิริภัทร์ และมยุรี วีระประเสริฐ. ทับหลัง. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2533.

สุภัทรดิศ ดิศกุล, ม.จ. "ทับหลังแบบถาลาบริวัตในประเทศไทย" โบราณคดี. ปีที่ 4 เล่มที่ 1 (กรกฎาคม 2515), หน้า 11 - 17.