พระพิมพ์

ไม่ทราบประวัติการสร้างที่แน่ชัด แต่จากรูปแบบศิลปกรรมทำให้เชื่อว่าสร้างขึ้นในสมัยทวารวดี

ประทับแม่พิมพ์ลงบนดินเหนียว จากนั้นนำไปเผาไฟ

ค้นพบจากเมืองนครจำปาศรี อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม

พระพุทธเจ้านั่งทำปางสมาธิบนบัลลังก์ เบื้องขวาและเบื้องซ้ายมีภาพบุคคลด้านละ 1 คน โดยบุคคลทางขวาของพระพุทธองค์เป็นบุรุษในขณะที่ทางซ้ายน่าจะเป็นสตรี เบื้องบนเป็นพระพุทธนิรมิต 5 องค์ในอิริยาบถต่างๆ มีภาพบุคคลนั่งย่อเข่าและประนมมือไหว้พระพุทธนิรมิตองค์กลาง

พระพิมพ์เล่าเรื่องพุทธประวัติตอนแสดงยมกปาฏิหาริย์เพื่อปราบเดียรถีย์ชิ้นนี้ เป็นหลักฐานที่ทำให้เชื่อได้ว่าชาวทวารวดีส่วนหนึ่งหรือส่วนใหญ่นับถือพุทธศาสนาแบบเถรวาท เพราะภาพนี้ทำพระพุทธเจ้าแสดงปาฏิหาริย์ที่ใต้ต้นมะม่วง อีกทั้งยังสะท้อนความสัมพันธ์ระหว่างสังคมพุทธศาสนาในภาคกลางกับภาคอีสานในสมัยนั้นด้วย

พระพิมพ์เล่าเรื่องพุทธประวัติตอนยมกปาฏิหาริย์ในศิลปะทวารวดีภาคกลาง โดยมีองค์ประกอบหลักทำนองเดียวกัน เชื่อว่าคงได้แรงบันดาลใจจากพระพิมพ์ภาคกลาง

รุ่งโรจน์ ธรรมรุ่งเรือง, ทวารวดีในอีสาน. กรุงเทพฯ : มติชน, 2558.

ศักดิ์ชัย สายสิงห์, ศิลปะทวารวดี วัฒนธรรมพุทธศาสนายุคแรกเริ่มในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ : เมืองโบราณ, 2547.