พระพุทธมหาจักรพรรดิ

สร้างขึ้นในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว

หล่อด้วยสำริด ปิดทอง

พระพุทธรูปประทับนั่งขัดสมาธิราบ แสดงปางมารวิชัย พระวรกายเพรียว พระพักตร์ค่อนข้างกลมกึ่งรูปไข่ พระขนงโก่ง พระเนตรเรียวเล็ก พระโอษฐ์อ่อนโค้งเล็กน้อยจนเกือบเป็นเส้นตรง พระพักตร์คล้ายหุ่น อันเป็นรูปแบบเฉพาะของพระพุทธรูปในรัชกาลที่ 3 ทรงเครื่องประดับต่างๆ ได้แก่ พระมหามงกุฎ กรองศอ สังวาล พาหุรัด ทองพระกร ทองพระบาท

พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้หล่อพระพุทธรูปทรงเครื่องเพื่อประดิษฐานในพระอุโบสถวัดนางนอง มีลักษณะสำคัญคือเป็นพระพุทธรูปทรงเครื่องใหญ่หล่อด้วยสำริด โดยหล่อเครื่องประดับแยกไว้ต่างหากจึงทำให้สามารถถอดแยกเครื่องทรงแต่ละชิ้นออกได้ นับเป็นงานช่างสำคัญในสมัยรัชกาลที่ 3 เฉพาะส่วนของมงกุฎนั้น มีประวัติเล่าว่า รัชกาลที่ 3 โปรดเกล้าฯ ให้ถอดออกแล้วนำไปครอบไว้เหนือนภศูลของพระปรางค์วัดอรุณราชวราราม แล้วจึงได้สร้างมงกุฎองค์ใหม่มาถวายคืน

ศักดิ์ชัย สายสิงห์. งานช่าง สมัยพระนั่งเกล้าฯ. กรุงเทพฯ : มติชน, 2551.

ศักดิ์ชัย สายสิงห์.พระพุทธรูปในประเทศไทย : รูปแบบ พัฒนาการและความเชื่อของคนไทย. กรุงเทพฯ : ภาควิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2556.