พระพุทธมหาโลกาภินันทปฏิมากร

พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.2389 ณ โรงหล่อหลวง ในพระบรมมหาราชวัง

หล่อด้วยทองแดง ปิดทองคำ

พระพุทธมหาโลกาภินันทปฏิมากรมีรูปแบบเฉพาะของพระพุทธรูปที่สร้างในสมัยรัชกาลที่ 3 อย่างแท้จริง กล่าวคือ พระวรกายเพรียวบาง พระพักตร์ค่อนข้างกลมกึ่งรูปไข่ ขมวดพระเกศาเล็ก พระรัศมีเป็นเปลว พระขนงโก่ง พระเนตรเรียวเล็ก พระโอษฐ์อ่อนโค้งเล็กน้อยจนเกือบเป็นเส้นตรง พระพักตร์คล้ายหุ่น ขมวดพระเกศาเป็นเม็ดเล็ก มีอุษณีษะรองรับพระรัศมีเปลว ประทับนั่งขัดสมาธิราบแสดงปางมารวิชัย นิ้วพระหัตถ์ทั้ง 4 ยาวเสมอกัน ครองจีวรห่มเฉียงเรียบไม่มีริ้ว

ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ขุดพบแร่ทองแดงเป็นจำนวนมากที่อำเภอจันทึก จังหวัดนครราชสีมา จึงมีพระราชประสงค์ให้นำทองแดงนั้นมาใช้ประโยชน์ในการเกื้อกูลพระพุทธศาสนา โดยได้โปรดเกล้าฯ ให้นำแร่ทองแดงมาหล่อเป็นพระพุทธรูป ณ โรงหล่อหลวง เพื่ออัญเชิญไปประดิษฐานยังพระอารามที่ทรงสร้างขึ้นใหม่ 2 แห่ง คือวัดเฉลิมพระเกียรติ และวัดราชนัดดาราม พระราชทานนามพระพุทธรูปประธานที่วัดเฉลิมพระเกียรติว่าพระพุทธมหาโลกาภินันทปฏิมากร

ศักดิ์ชัย สายสิงห์.งานช่าง สมัยพระนั่งเกล้าฯ.กรุงเทพฯ : มติชน, 2551.

ศักดิ์ชัย สายสิงห์.พระพุทธรูปในประเทศไทย : รูปแบบ พัฒนาการและความเชื่อของคนไทย.กรุงเทพฯ : ภาควิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2556.